Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2021


 

Σ’ αυτόν τον διαδικτυακό τόπο ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να γνωρίσει το έργο ενός απλού, αλλά θυμόσοφου ανθρώπου, του Ευάγγελου Κατσαρού, που σε κάποια στιγμή της ζωής του τον κέρδισε η μαγεία και η ομορφιά που κρύβουν μέσα τους τα γράμματα και οι λέξεις.

Έτσι αποφασίζοντας να περπατήσει τον δρόμο της συγγραφής, άρχισε να ασχολείται με τα λαογραφικά και ιστορικά θέματα της ορεινής πατρίδας του, της Μεσοχώρας Τρικάλων και κατέγραψε με λεπτομέρειες, καλλιγραφικό και καλλιτεχνικό γραφικό χαρακτήρα διάφορα τοπικά θέματα, αφήνοντας πίσω του μια σημαντική παρακαταθήκη.

Ο γιος του Κωνσταντίνος Κατσαρός, θεωρώντας ενδιαφέρουσα και αξιόλογη για τον τόπο αυτή την παρακαταθήκη και πιστεύοντας ότι αποτελεί γνώρισμα της ελληνικής φύσης η επαφή του λαού µας µε άλλους και η ανταλλαγή πολιτισµικών στοιχείων, επιμελήθηκε και δημιούργησε την παρούσα ιστοσελίδα, δίνοντας την ευκαιρία στον επισκέπτη να περιπλανηθεί και να αξιωθεί τη χαρά της γνώσης, αλλά και τη χρησιμότητα της ζεύξης του παρόντος με το παρελθόν. 

Καλή περιπλάνηση.


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΚΑΤΣΑΡΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

 


Ο Ευάγγελος Δ. Κατσαρός γεννήθηκε στη Μεσοχώρα Τρικάλων το  έτος 1918  και απεβίωσε στα Τρίκαλα στις 11  Ιανουαρίου 2000.

Οι γονείς του ήταν  βιοπαλαιστές στο χώρο της αγροτοκτηνοτροφίας.

Γραμματικές γνώσεις :  Απόφοιτος Δημοτικού σχολείου.

Την δεκαετία του 1930 αναζητώντας καλύτερη τύχη  άφησε την πατρική γη και ασχολήθηκε περιοδικά σε διάφορα εργατικά επαγγέλματα, σε πολλές περιοχές του ελληνικού χώρου. Δραστήριος και ακάματος διακρίθηκε για την εργατικότητα και τη φιλοτιμία του.

Ο πόλεμος του 1940 τον βρίσκει, Λοχία του Στρατού του 5ου Τάγματος Πεζικού,  ηρωικά μαχόμενο ενάντια στα φασιστικά στρατεύματα του δικτάτορα Μουσολίνι, στην πρώτη γραμμή του πυρός, στα κακοτράχαλα βουνά της Αλβανίας,

Στη μάχη προς κατάληψη του υψώματος1220 της Κλεισούρας, στις 23 Δεκεμβρίου 1940, τα εχθρικά βόλια τον τραυμάτισαν στο σώμα και στα χέρια και από εκεί, με άλλους τραυματίες, μεταφέρθηκε με καράβι μέσω του ισθμού της Κορίνθου και βρέθηκε νοσηλευόμενος στο Νοσοκομείο του Βόλου.

Προήχθη επ’ ανδραγαθία στο βαθμό του Ανθυπολοχαγού δια της υπ αριθ.  2498/31-3-1948  γνωματεύσεως Α.Σ.Υ.Ε. δημοσιευθείσης στο ΦΕΚ 178/Γ/2-8-1948.

Τιμήθηκε με το αναμνηστικό μετάλλιο εκστρατειών 1940-41.

Παντρεμένος με την Αθηνά Κατσαρού, το γένος Κουτσαμπασάκου, απέκτησαν τρία παιδιά, τον Κωνσταντίνο, τον Ιωάννη και την Ελένη.

Μεταπολεμικά ως συνταξιούχος ανάπηρος πολέμου αξιοποίησε το χρόνο του αυτοδιδασκόμενος και βελτιώνοντας τις εγκύκλιες γνώσεις, μελετώντας βιβλία και περιοδικά. Ενδιαφέρον χόμπι που τον απορροφούσε και τον ενθουσίαζε ιδιαίτερα

μεταξύ άλλων ήταν τακτικός αναγνώστης εφημερίδων με ιδιαίτερη έμφαση στο ΒΗΜΑ και την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

Έκτοτε άρχισε να ασχολείται με λαογραφικά και ιστορικά θέματα της ορεινής πατρίδας και να γράφει με λεπτομέρειες και καλλιγραφικό χαρακτήρα ενδιαφέροντα τοπικά θέματα της ορεινής περιοχής Μεσοχώρας.

Παράλληλα συμμετείχε στα κοινοτικά δρώμενα ως μέλος επιτροπών και για μια τετραετία ως πρόεδρος της κοινότητας.

Έγραψε με γλαφυρότητα και ιστορική λεπτομέρεια τα παρακάτω ενδιαφέροντα θέματα.


ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΤΕΥΧΟΣ Γ΄

 











ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΠΕΣΟΝΤΑΣ ΜΕΣΟΧΩΡΙΤΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ΑΠΟ 1912-1949

 









Η ΠΥΡΠΟΛΗΣΙΣ ΤΗΣ ΜΕΣΟΧΩΡΑΣ (Στις 2 Νοεμβρίου 1943)

 










Η ΓΕΦΥΡΑ ΤΗΣ ΜΕΣΟΧΩΡΑΣ ΣΤΟΝ ΑΧΕΛΩΟ ΠΟΤΑΜΟ














ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΜΕΣΟΧΩΡΑΣ

 













Η ΜΕΣΟΧΩΡΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΦΟΡΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ